ابزار هدایت به بالای صفحه

مادر شهید "ابن یامین رمضان نژاد فریدون کناری" تعریف می کند:

«همیشه آرزویم این بود که پسرم را داماد ببینم. وقتی جنازه ی

ابن یامین را آوردند، گفتم سفره ی عقد بچینند. آن روز احساس کردم

که حوریان بهشتی در اتاق عقد حضور دارند و برای پسرم که با یکی

از آنها وصلت کرده از خوشحالی دف می زنند.

زمانی که داشتم به دست و پای ابن یامین حنا می بستم انگار

کسی به من گفت:حوریان،حنا را از دست و پای داماد می ربایند.»

آیا به راستی شهدا از عملکرد ما راضی هستند؟

در قبال شهدا چه کاری انجام داده ایم؟

" روحشان شاد و یادشان گرامی باد "